vrij van mezelf

Ik neem een boot naar eiland, slaap op een matje met buren slechts een tentdoek ver weg of bivakkeer alleen in een huisje tussen andermans spullen - op vakantie. Om los te komen van wat ik normaal doe, van wat ik allemaal moet, om afstand te nemen, te ontspannen.

Vakantie geeft ruimte... ook ruimte om mezelf flink tegen te komen.
Soms zou ik vooral vakantie willen van mezelf.
Vrij nemen van de oordelen, de scherpe gedachten, twijfels... alles wat zo hoorbaar wordt als andere geluiden stil vallen, alles wat de ruimte krijgt als er niet veel meer hoeft, alles wat gevoed wordt als de situatie nieuw en onvoorspelbaar is en het zoeken is naar een plekje, contact, herkenning, alles wat afstand schept tussen mij en anderen omdat ik erdoor wordt weggetrokken.

Maar het meeste verlang ik naar bevrijding van de schaamte: schaamte voor de zwaarte die ook bij mij hoort.. En ik verlang naar bevrijding van de angst om 'door de mand te vallen' als iemand doorkrijgt hoe donker mijn gedachten kunnen zijn.

Vandaag was ik op het strand tot de zon onderging. De wind blies kite surfers over het water.
En ik dacht: laat maar waaien die schaamte, laat waaien het onvolmaakte, laat waaien wie ik ben..
licht en donker, allebei ben ik.