flarden van Greenbelt festival

From Greenbelt with love...
Greenbelt is een festival in the United Kingdom waar geloven, kunst en gerechtigheid bij elkaar komen ('where faith, arts and justice collide'). Vier dagen ronddwalen over het festival terrein bracht me verhalen van vrouwen en mannen die niet bang zijn voor dat wat (en wie) anders, vreemd en verwarrend is. Voortrekkers die het vreemde, dat wat je ongemakkelijk maakt zijn gaan zien als een kans.Voortrekkers die van daaruit kerk (gemeenschap) zijn.
"God zelf heeft de gewoonte dingen door elkaar te gooien, de Geest zoekt steeds nieuwe plekken op. Dat is moeilijk voor de kerk en voor mij omdat we gehecht zijn aan dat wat vertrouwd is." (Sara Miles) 

Ik neem mee naar Nederland dat het bij geloven gaat het over echte levens, messy and all that (niet over de leer alleen), en hoop en humor daar middenin. Het gaat over verbinding met wie ook struggelt en over een God die inclusief is: vol liefde voor alle schepselen. Het gaat over het doorbreken van denken in wij tegenover zij. 

Vooral geraakt werd ik door de vele sprekers die 'verhalen van de straat' vertelden. Vrouwen en mannen uit de praktijk die zich over veilige grenzen heen verbinden met anderen en het vreemde, chaotische, ongewenste in zichzelf. Waardoor er op een indrukwekkende manier waarheid en compassie wordt geboren, en besef van Gods grote liefde voor onze 'messy world'. God omarmt onze vragen en verleidingen, onze angsten en afweer..

En dan de vraag waar ik mee naar huis ga: welke verhalen van de straat vind ik mijn eigen omgeving? Waar ga ik me ongemakkelijk voelen en ligt er een kans?

Flarden...

De bijbel
Brian Mclaren hield een pleidooi voor het ontdekken van grotere lijnen in de Bijbel in plaats van het eruit lichten van teksten. Als voorbeeld noemde hij het verhaal van Jacob &Ezau: degene die 'uitverkoren' wordt aan het begin blijkt aan einde vh verhaal God te ontdekken in de 'verworpene'. Dus: pas op te denken dat je uitverkoren bent en je daarbij op de Bijbel te beroepen!

Hoe vertel je bijbelverhalen? McLaren pleit ervoor om kinderen deel te maken van de gemeenschap die interpreteert. Vraagt hen: wat denk jij dat het betekent? Is dit verhaal  ‘make belief’, waar gebeurd of iets er tussenin? 

Weg met sentimentaliteit

Nadia Bolz-Weber pastor in en stichter van The House of All Sinners en Saints (en stand-up comedian) hield een gepassioneerd pleidooi voor een geloof dat de werkelijkheid niet idealiseert. "Gods love is too pure not to enter into our world as it actually is, with the suffering, the messy parts." Zelfs met kerst moeten we niet doen aan een vlucht in romantiek. We moeten ‘truth tellers’ zijn: de waarheid over onszelf en onze wereld niet onvluchten maar vertellen.

Ze serveerde sentimentele toevoegingen aan het Kerstverhaal heel effectief af: welke bevallende vrouw zit er te wachten op een trommelende ‘Little drummerboy’! Get the… out.. zou Maria geroepen hebben… 

Belangrijker nog: "let's keep Herod in Christmas". Dus het lijden, de macht, het geweld, the messy part of our lives waar kinderen sterven en mensen macht misbruiken: daar hoort het over te gaan met Kerst..

Nadia Holz – Weber is geen proto type pastor, swearing like a truck driver, tattoos all over her arms - haar kracht is: ze is een “preacher who is obviously preaching to herself!" (quote: I get hit by the bus of the gospel first).

Lees  ook haar Sermon on the mount waarin ze onder andere zegt: "We need to let people bless us, submit to it, not only do our best being worthy of blessing". 

Sara Miles is pastor in San Francisco en oprichter van The Food Pantry met als missie 'Peace on Earth and Food for All. Op Greenbelt sprak ze over God die door de Geest zich vermengt met onze kwetsbare levens en lichamen. Terwijl wij de neiging hebben om letterlijk en figuurlijk binnen te blijven, netjes afgebakend speelt spiritueel leven zich per definitie buiten af. Want er is geen gebied van ons leven waar God buiten blijft. 

Zo gaat Sara op Aswoensdag met de as de straat op. En merkt dan dat de mensen op straat haar niet wegkijken maar het askruisje graag willen ontvangen. 

De weg van vergeving

Reverend Mpho Tutu was op Greenbelt om te vertellen over de Forgiveness Challenge die ze met haar vader bisschop Desmond Tutu heeft geïnitieerd.
De weg naar vergeving wordt in het boek dat ze schreven beschreven als een viervoudig pad.
Het begint bij de ruimte om je eigen verhaal te vertellen en je eigen pijn serieus nemen doordat er iemand echt naar luistert. Loop niet weg voor je verhaal, relativeer het niet weg. Want: "You can only stand in your own skin. Forgiveness starts with telling your own story, fully." Begin waar je bent (niet waar je zou moeten zijn). "With all the mess there is. You can't start anywhere else." Daarna kun je, op een gegeven moment uit de slachtofferpositie waarin je gebracht bent. Zodat je niet de 'gevangene' blijft van wie je pijn deed, niet blijft wie die ander je maakte. Vergeving maakt de ketting los waarmee je aan de ander vastgemaakt zit, en die pijn doet elke keer als je beweegt.

Wereldreligies
Brian McLaren sprak ook over de wereldreligies. De uitdaging voor de wereldreligies is wat hem betreft: uit het wij-zij denken stappen. Wat religies met elkaar gemeen hebben is niet hun medemenselijkheid; het is juist hun neiging om de ander buiten te sluiten om een eigen identiteit te vormen. Zo verliezen ze zich in wij -zij denken, terwijl er de grote vragen van ecologie en armoede vragen om een verandering in waarden die niet van de wetenschap maar misschien wel vanuit religie kan komen. Daarom moeten religies zich eigen maken dat als je zegt of zingt ‘God loves us’ je het hebt over alle levende wezens. 

Zondagmorgen op Greenbelt...

.. verzamelt iedereen zich voor Communion service. Er wordt gezongen, de liturgie suggereert dat er gedanst mag worden (en dat gebeurt ook), er zijn alleen maar vrouwelijke voorgangers (uit verschillende continenten), er wordt verteld over een gemeenschap waar vrouwen die slachtoffer zijn van vrouwenhandel opnieuw kunnen beginnen, er wordt in groepjes brood en wijn uit een paper bag gedeeld en we gaan weer met een gezegend in het Xhosa door Mpho Tutu 

Charissa Bakema (reisgenoot) schrijft in 'Reis licht' over de weg die Greenbelt haar wijst. Ze citeert daarin een prachtig gebed dat gebeden werd tijdens de Communion Service.  

Hier nog een paar voornemens om mee op weg te gaan, geinspireerd door 'The Bad Christian Manifesto' van Dave Tomlinson:

volg Jezus, niet de regels

zoek eerst goedheid en compassie, zodat mensen recht wordt gedaan

omarm imperfectie en streef naar het mooiste

wees niet bang, stel vragen 

heb de wereld en de levende wezens erop lief omdat God ze liefheeft

vier feest, lach met vrienden en verwelkom vreemden

oordeel niet zomaar, maar zoek wat en wie je ‘vreemd’ is op

zoek naar God in elke situatie

Voorlopig heb ik een stapel boeken die me vergezellen onderweg.