Column: na de verkiezingen

(geschreven voor ZIN in Wijk bij Duurstede op 21 maart 2014) 

Winst en verlies van de verkiezingen klinken nog na, maar wat bij velen vooral nadreunt is het geschreeuw van de aanhangers van Wilders. ‘Minder, minder!’ schreeuwden toen Wilders hen vroeg of ze meer of minder Marokkanen wilden.
Wat Wilders doet is met één woord een hele groep apart zetten en voorzien van een negatief etiket. Terwijl die groep bestaat uit heel veel verschillende mensen. Velen van hen hebben een nederlands paspoort, hun wieg stond in ons land, ze zijn hier opgeleid; ze zijn Nederlands, net zo goed als Marokkaans. Het zijn mensen als Anissa Buzhu die bij de Preek van de Leek vertelde over haar opa, 1 van de eerste immigranten, een voorbeeld van doorzettingsvermogen. Mensen als haar moeder Rachida die zich inzet voor de Wijkse samenleving, onder andere op de lijst voor de gemeenteraad.
Er zijn ook mensen met Marokkaanse wortels die overtredingen begaan of misdaden plegen. Maar moeten zij daarvoor anders bestraft worden dan mede-Nederlanders?
Natuurlijk willen we criminaliteit bestrijden en overtreding van de wet bestraffen. Maar het is bedrieglijk om daarbij naar een groep mensen te wijzen die net zo divers is als Nederland als geheel. Het is stemming-makerij om alleen maar van je af te wijzen naar een ander, of een hele groep ‘anderen’ als het om oplossen van problemen gaat..

uit het veertigdagenboekje van de PKN ‘Zoek de stilte’

Ze kennen Hem niet, 
doen hun werk,
opdracht is opdracht,
anders is het hun beurt.

Ze kennen hem niet,
weten niet van liefde,
die opstandig maakt
en bergen verzet.

Ze kennen Hem niet,
verscholen achter
hun onwetendheid
slaan ze de spijker op zijn kop.

Pas als je iemand kent,
leg je de wapens neer,
ontsnappen in de stilte
woorden van vergeving.

(de tekst werd geschreven bij Lucas 23, 34 ‘Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen’) 

- See more at: http://www.zininwijkbijduurstede.nl/na-de-verkiezingen-zinnig/#sthash.UaBlxp9g.dpuf