donderdag 28 maart 2013

goede vrijdag.. hoezo goed?!


Meester (zo heette dat toch nog) Bergsma was hoofd van de christelijke lagere school 'Groen van Prinsterer' te Delft. De bovenmeester. Een kaarsrechte man, met een snor en een strenge blik. (..)
Er is één dag in het schooljaar 1943-1944 die ik nooit zal vergeten. Op een ochtend troffen wij hem, toen we het klaslokaal binnenkwamen, achter de lessenaar aan, licht gebogen. De tranen stroomden over zijn gezicht. Schuw, als door de bliksem getroffen, zaten we in onze banken en bezagen wat daar gebeurde als een verbijsterend, voor onmogelijk gehouden natuurverschijnsel. Na enige tijd begon hij te spreken en vertelde, met horten en stoten en onophoudelijk doorhuilend, wat er gebeurd was. Zijn oudste zoon Folkert had deelgenomen aan het verzet tegen de gehate bezetter; hij was door de Duitsers gepakt en gefusilleerd. Gisteren. De jongen had gedaan wat hij moest doen, een andere weg was er niet. Hij, zijn vader, was er trots op.
Toen rechtte hij zijn rug, begaf zich naar het schoolbord en nam een stukje krijt. 'Schrijf maar over in je schrift', zei hij. Met vaste hand, in het fraaie schoonschrift dat wij van hem gewend waren, schreef hij:

Jezus, ga ons voor
deze wereld door
en u volgend op uw schreden
gaan wij moedig met u mede
Leid ons aan uw hand
naar het vaderland

en nog drie coupletten. Daaronder schreef hij: lievelingslied van Folkert Bergsma, gefusilleerd door de bezetter... 'We gaan het nu samen zingen', zei hij.

uit: A. van den Beukel, 'De dingen hebben hun geheim'.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten