zondag 12 augustus 2012

licht van de dag

God zei: "er moet licht komen" en er was licht.
God zag dat het licht goed was, en hij scheidde het licht van de duisternis;
het licht noemde hij dag, de duisternis noemde hij nacht.
Het avond en het werd morgen. De eerste dag.

(een liedje meegenomen van Keiland - www.keiland.net)

zondag 5 augustus 2012

dromen op een eiland

bij de kerktent, foto: Peter Breure
in de kerktent: kaars, stroom en 'bron', foto: Jasja Nottelman
afgelopen week deed ik - met 3 kinderen in mijn kielzog- mee aan KEILAND: kamperen, kerk en kunst op eiland.. 's Ochtends workshops, tweemaal per dag een korte viering, en veel gezelligheid voor jong en oud op een Terschellings kampeerterrein. Een bijzondere combinatie van retraite en lol, een klooster op teenslippers met een Hollandse regenjas bij de hand.  Is het toeval dat Keiland zich op een eiland aan het wad heeft genesteld? Of toch niet..?
Nee, dacht ik, toen we vrijdagmorgen in de ochtendviering lazen over Johannes op dat andere eiland, Patmos, en brieven werden voorgelezen die in de workshop waren geschreven. Een eiland is de plek om te dromen. Even op afstand van het vasteland, aan alle kanten water en lucht, eindeloos, bijna eeuwig.
Het was een mooie droom, deze week.
Met z'n allen, babies, kinderen, tieners incluis op kleden en kussens op de vlonders van de kerktent, zingen en bidden, luisteren naar een spannend verhaal en dansen, elke morgen in een lange rij.. Zo ontroerend om mijn eigen kinderen te zien zitten, bij hun nieuwe vrienden en vriendinnen, thuis in die kerktent. Mooiste moment was de viering van zaterdagmorgen. De hele week gingen we stroomopwaarts, onze dromen achterna, op zoek naar de bron. Die ochtend was er een schaal met water, een bron en iedereen mocht naar voren komen om het water te voelen. En daar kwamen ze.. een man bracht het water naar zijn vrouw, een 11-jarige naar zijn broer, een vader maakte een kruisje op het voorhoofd van zijn 2 kinderen en zijn vrouw.. en mijn zoon gaf het water aan mij door. Houd het dan maar eens droog..
labyrint op het strand
Het was een mooie droom deze week... je ziel op adem laten komen door het lopen van een labyrint op het weidse strand.. stil worden door meditatieoefeningen op een bedje van dennennaalden met zicht op de wolken tussen de bomen... het lijf laten dansen met de stok van psalm 23 als steun.
meditatie in het bos







Maar er was veel meer dan stilte en bezinning. 's Ochtends waren de lege flessen wijn onder de lange tafels getuigen van een gezellige avond. Er werd door tieners een voetbaltoernooi georganiseerd en heel Keiland stond langs de lijn. Op de workshopvrije en zonnige woensdag werden er zandkastelen gebouwd en krabjes gevangen op het strand. Er werd 's avonds gedanst in het gras op klezmermuziek en velen schoven bij elkaar aan tafel om samen te eten.
foto: Peter Breure

De kinderen hadden hun eigen workshops en deden daar bosspellen, schilderden, maakten een toneelstuk en creĆ«erden van gips kunstwerken waar in de kerktent lichtjes in brandden. 

Dromen op een eiland.. je even laven aan een bron van gedeelde inspiratie, van saamhorigheid en heel veel plezier.. om de kracht te verzamelen om stroomopwaarts te gaan, tegen de stroom in zelfs.
Gaan we volgend jaar weer, vroegen de kinderen toen we op de boot het eiland in de verte zagen verdwijnen, op weg terug naar het vasteland...

Meer impressies van Keiland...







labyrint, gemaakt en gelopen op het strand van Terschelling, tijdens Keiland - een week kamperen, kunst en kerk op het eiland... soort van retraite in vakantiestemming.

In een labyrint kun je niet verdwalen, je hoeft de weg maar te volgen.

Deze tekst ontvingen we (van Mathilde de Graaf, pastor op Terschelling) toen we in het centrum van het labyrint kwamen:

'Droom diep
want iedere droom
gaat vooraf aan het doel.
Een goede plaats om te beginnen
is waar je nu bent'.